Οι ασθενείς που πήραν ένα επιπλέον αντιυπερτασικό φάρμακο είχαν ελαφρώς μεγαλύτερη μείωση της συστολικής αρτηριακής πίεσης (SBP), ενώ όσοι έλαβαν αυξημένη δόση ενός τρέχοντος φαρμάκου διατήρησαν καλύτερα το εντατικό σχήμα, σύμφωνα με μια νέα αναδρομική μελέτη.
Οι ερευνητές μελέτησαν δεδομένα της Διοίκησης Υγείας Βετεράνων για ασθενείς ηλικίας 65 ετών και άνω με υπέρταση, που ορίζεται ως SBP 130 mm Hg ή υψηλότερη, οι οποίοι έπαιρναν τουλάχιστον ένα αντιυπερτασικό φάρμακο σε λιγότερο από τη μέγιστη δόση. Η αναδρομική μελέτη συνέκρινε τα αποτελέσματα σε ασθενείς στους οποίους είτε προστέθηκαν νέα φάρμακα είτε αυξήθηκε η δόση ενός υπάρχοντος φαρμάκου. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στις 5 Οκτωβρίου στο Annals of Internal Medicine.
Μεταξύ 178.562 ασθενών, στους 45.575 (25,5%) προστέθηκε ένα νέο φάρμακο και στους 132.987 (74,5%) μεγιστοποιήθηκαν οι δόσεις τους. Σε σύγκριση με τη μεγιστοποίηση της δόσης, η προσθήκη ενός νέου φαρμάκου συσχετίστηκε με λιγότερη πιθανότητα διατήρησης του νέου σχήματος (50% έναντι 65%). Και οι δύο στρατηγικές μείωσαν τη SBP, αλλά όταν προστέθηκε ένα φάρμακο, η μείωση της μέσης SBP ήταν 1,1 mmHg μεγαλύτερη κατά τη διάρκεια των 12 μηνών.
Οι ερευνητές σημείωσαν ότι μόνο το 2% των ασθενών ήταν γυναίκες και ότι η σύγχυση και η προκατάληψη δεν μπορούν να εξαλειφθούν εντελώς λόγω του σχεδιασμού παρατήρησης της μελέτης. Κατά την προσαρμογή θεραπειών αντιυπερτασικής φαρμακευτικής αγωγής, είναι σημαντικό να λαμβάνεται υπόψη όχι μόνο ο έλεγχος της αρτηριακής πίεσης, αλλά και η σχέση κινδύνου-οφέλους κάθε αντιυπερτασικού φαρμάκου υπό το φως όλων των συννοσηροτήτων και της πολυπλοκότητας που έχει η προσθήκη πρόσθετου φαρμάκου, ιδιαίτερα σε ηλικιωμένους ασθενείς με πολλαπλές συνυπάρχουσες καταστάσεις, οι οποίοι είναι πιο ευάλωτοι στις παρενέργειες των φαρμάκων και συχνά λαμβάνουν πολλαπλά φάρμακα.
Το κύριο μειονέκτημα της μελέτης είναι ότι η εντατικοποίηση της θεραπείας διαφέρει με τον αριθμό και τις δόσεις αντιυπερτασικών φαρμάκων, τον αριθμό των χαπιών ημερησίως, το επίπεδο της αρτηριακής πίεσης, τις συνυπάρχουσες συνθήκες και τη φυσική κατάσταση, ειδικά σε ηλικιωμένους ασθενείς. Ένας τέτοιος ετερογενής πληθυσμός εμποδίζει τη μελέτη να δείξει τον καλύτερο τρόπο εντατικοποίησης της θεραπείας σε ασθενείς με αρρύθμιστη υπέρταση, γενικά ή σε οποιαδήποτε δεδομένη κατάσταση.
Ότανη εντατικοποίηση της θεραπείας είναι απαραίτητη, δεν πρέπει να χάνουμε χρόνο με πολλές σκέψεις: Είτε προσθέτουμε ένα φάρμακο είτε μεγιστοποιούμε τη δόση των υπαρχόντων φαρμάκων, όποιο φαίνεται ότι ταιριάζει καλύτερα με την τρέχουσα θεραπεία, την κλινική κατάσταση και τις προτιμήσεις του ασθενούς. Πρέπει να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε τη θεραπεία όσο το δυνατόν πιο απλή, αλλά να θυμόμαστε ότι η αύξηση της δόσης ενός μεμονωμένου φαρμάκου έχει περιορισμένη επίδραση συγκριτικά προς τη δύναμη που έχει ένας συνδυασμός.
Βιβλιογραφία
Carole E. Aubert, et al. Adding a New Medication Versus Maximizing Dose to Intensify Hypertension Treatment in Older Adults. Ann Intern Med. doi:10.7326/M21-1456.
Olivier Steichen. How to Intensify Treatment in Older Patients With Hypertension: Is There a Single Answer? Ann Intern Med. doi:10.7326/M21-3648
