Η αποφρακτική άπνοια ύπνου είναι συχνή σε άτομα με καρδιαγγειακή νόσο και πολλαπλούς παράγοντες κινδύνου, συμπεριλαμβανομένης της αυξημένης αρτηριακής πίεσης, και ο έλεγχος για αυτήν σε αυτόν τον πληθυσμό είναι απόλυτα δικαιολογημένος, σύμφωνα με μια επιστημονική δήλωση της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας.
Η Επιστημονική Δήλωση της AHA δημοσιεύτηκε για να αυξήσει την ευαισθητοποίηση των γιατρών και των ασθενών σχετικά με αυτήν την πάθηση και να ενθαρρύνει περισσότερο τον έλεγχο και τη θεραπεία ανάλογα με την περίπτωση.
Η θεραπεία της υπνικής άπνοιας έχει συσχετιστεί με βελτιωμένη διάθεση, λιγότερο ροχαλητό, βελτιωμένη ποιότητα ζωής, λιγότερη υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας και αυξημένη παραγωγικότητα εργασίας.
Σύμφωνα με τη δήλωση, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Circulation, στις ΗΠΑ, ο επιπολασμός της αποφρακτικής άπνοιας ύπνου (OSA) φτάνει στο 40% έως 80% μεταξύ των ατόμων με καρδιαγγειακή νόσο, συμπεριλαμβανομένης της υπέρτασης, της καρδιακής ανεπάρκειας, της στεφανιαίας νόσου, της πνευμονικής υπέρτασης, της κολπικής μαρμαρυγής και του εγκεφαλικού επεισοδίου. Επιπλέον, η OSA απαντάται επίσης στο 30% έως 50% των ατόμων με υπέρταση, σχετίζεται με διαβήτη τύπου 2, με χειρότερα αποτελέσματα από καρδιακή ανεπάρκεια και αιφνίδιο καρδιακό θάνατο και αποτελεί παράγοντα κινδύνου για κολπική μαρμαρυγή. Επιπλέον, η OSA σχετίζεται επίσης με αυξημένη συνολική και καρδιαγγειακή θνητότητα.
Προηγούμενες μελέτες έχουν βρει ότι η θεραπεία με συνεχή θετική πίεση των αεραγωγών συσχετίστηκε με 42% μειωμένο ποσοστό θνησιμότητας μεταξύ εκείνων με σοβαρή OSA μετά από 6 έως 7 χρόνια παρακολούθησης.
Ωστόσο, η OSA δεν αναγνωρίζεται και υποθεραπεύεται παρά τον υψηλό επιπολασμό της συννοσηρότητας με καρδιαγγειακή νόσο και την αύξηση των δυσμενών εκβάσεων της καρδιαγγειακής νόσου.
Αυτή η κατάσταση έχει αρνητικό αντίκτυπο στη συνολική ποιότητα ζωής του ασθενούς και έχει σημαντική σχέση με πολλές καρδιαγγειακές επιπλοκές. Συνιστάται σε όλους η κατάλληλη εξέταση και θεραπεία.
Προκειμένου να καταπολεμηθεί η έλλειψη διάγνωσης και θεραπείας του OSA μεταξύ ασθενών με καρδιαγγειακή νόσο, συνιστώνται τα ακόλουθα:
- Ο προσυμπτωματικός έλεγχος OSA θα πρέπει να διεξάγεται σε άτομα με ανθεκτική ή ανεπαρκώς ρυθμισμένη υπέρταση, πνευμονική υπέρταση και υποτροπιάζουσα κολπική μαρμαρυγή μετά από καρδιοανάταξη ή κατάλυση.
- Ο προσυμπτωματικός έλεγχος OSA μέσω μελέτης ύπνου θα πρέπει να διεξάγεται για ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια τάξης II έως IV NYHA, ειδικά εάν υπάρχει υποψία διαταραχής της αναπνοής κατά τον ύπνο ή υπερβολικής υπνηλίας κατά τη διάρκεια της ημέρας.
- Η OSA θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με διαθέσιμες θεραπείες, ενδεχομένως με τροποποιήσεις του τρόπου ζωής και της συμπεριφοράς και απώλεια βάρους.
- Η σοβαρή OSA θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με CPAP όταν είναι δυνατόν.
- Ασθενείς με ήπια έως μέτρια OSA μπορεί να ληφθούν υπόψη για θεραπεία με στοματικές συσκευές που προσαρμόζουν την τοποθέτηση της γνάθου και της γλώσσας κατά τη διάρκεια του ύπνου για να αποφευχθεί η παρεμπόδιση της αναπνοής.
- Θα πρέπει να διεξάγεται τακτική παρακολούθηση που περιλαμβάνει ολονύκτια μελέτη ύπνου για να επιβεβαιωθεί η αποτελεσματικότητα της θεραπείας.
Απαιτούνται βελτιώσεις στα διαγνωστικά εργαλεία στο σπίτι και περισσότερη έρευνα σχετικά με τους τρόπους εντοπισμού του καρδιαγγειακού κινδύνου σε άτομα με υπνική άπνοια. Παρόλα αυτά, το συνολικό μήνυμα είναι σαφές: Πρέπει να αυξήσουμε την ευαισθητοποίηση σχετικά με τον προσυμπτωματικό έλεγχο και τη θεραπεία της άπνοιας ύπνου, ειδικά σε ασθενείς που έχουν παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου.
Βιβλιογραφία
Yeghiazarians Y, et al. Circulation. 2021;doi:10.1161/CIR.0000000000000988.
