Ένας ακόμη λόγος για να μην παίρνετε αντιβιοτικά χωρίς λόγο: ενδεχομένως μειώνουν τη φυσική ανοσία εξασθενώντας τους υποδοχείς τύπου toll

Διάφορες κατηγορίες αντιβιοτικών όπως οι κινολόνες, οι τετρακυκλίνες και οι μακρολίδες μειώνουν τη δραστηριότητα των υποδοχέων τύπου toll TLR2 και TLR4, με αποτέλεσμα αντιφλεγμονώδεις δράσεις που μπορεί να υπονομεύσουν την βακτηριακή κάθαρση.

Από καιρό έχει αναγνωριστεί ότι αρκετές κατηγορίες αντιβιοτικών, συμπεριλαμβανομένων των μακρολιδών και των τετρακυκλινών, έχουν ανοσοτροποποιητική και αντιμικροβιακή δράση. Με δεδομένο ότι οι υποδοχείς τύπου Toll (TLRs, μια οικογένεια πρωτεϊνών που υπάρχουν στα κύτταρα του ανοσοποιητικού και είναι κεντρικά στην φυσική ανοσοαπόκριση), καθώς και τα αντιβιοτικά αλληλεπιδρούν με μόρια που σχετίζονται με μικροβιακά παθογόνα, οι ερευνητές έχουν γίνει μελέτες εάν τα αντιβιοτικά ενδέχεται να έχουν αντίκτυπο στη λειτουργία των TLR .

Οι Lagos et al. χρησιμοποίησαν κυτταρικές σειρές ανθρώπινων μονοκυττάρων και παράγωγα μακροφάγα για να μελετήσει τις επιδράσεις ποικίλων συγκεντρώσεων αμοξικιλλίνης, δοξυκυκλίνης, σιπροφλοξασίνης και ερυθρομυκίνης στην επαγόμενη από TLR ενεργοποίηση του NF-κΒ καθώς και στην παραγωγή ιντερλευκίνης-6 (IL-6) και παράγοντα νέκρωσης όγκου- α (TNF-α). Βρήκαν ότι η εξαρτώμενη από το TLR2/1 ενεργοποίηση του NF-κΒ εξασθενούσε από τη σιπροφλοξασίνη και την ερυθρομυκίνη. Η εξαρτώμενη από τους TLR2/6 ενεργοποίηση του NF-κB εξασθένισε από τη σιπροφλοξασίνη και τη δοξυκυκλίνη και η εξαρτώμενη από τους TLR4 ενεργοποίηση του NF-κΒ εξασθένισεε από τη σιπροφλοξασίνη, τη δοξυκυκλίνη και την ερυθρομυκίνη. Η παραγωγή κυτοκινών σε μακροφάγα που ενεργοποιήθηκαν από συνδέτες TLR μειώθηκε από όλα τα αντιβιοτικά εκτός από την αμοξικιλλίνη. Η σιπροφλοξασίνη σε υψηλές συγκεντρώσεις (10 mg/L) μείωσε το mRNA του TLR2 στα μακροφάγα κατά >50%.

Αυτή η μελέτη δείχνει ότι ορισμένα αντιβιοτικά φαίνεται να εξασθενούν την συγγενή ανοσία μειώνοντας τη δραστηριότητα των μονοπατιών σηματοδότησης TLR2 ή TLR4 σε συγκεντρώσεις πολύ εντός των ορίων που επιτυγχάνονται με τη συνήθη δοσολογία. Τα παρόντα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σημασία του περαιτέρω χαρακτηρισμού τέτοιων επιδράσεων για την καλύτερη πρόβλεψη της αποτελεσματικότητας των αντιβιοτικών έναντι διαφορετικών τύπων λοιμώξεων και ίσως για την καλύτερη εκμετάλλευση αυτής της πρόσθετης λειτουργικής ιδιότητας αυτών των παραγόντων.

Βιβλιογραφία

Silva Lagos L et al. TLR2 and TLR4 activity in monocytes and macrophages after exposure to amoxicillin, ciprofloxacin, doxycycline and erythromycin. J Antimicrob Chemother 2022 Jul 28

About Ηρακλής Αβραμόπουλος 1378 Articles
Παθολόγος Διευθυντής Παθολογικής Κλινικής Νοσοκομείο Υγεία ΙΑΤΡΕΙΟ Νεαπόλεως 9 15123 Μαρούσι 2106867060 2106838742 6944881577 avramopoulos(at)medweb(dot)gr