Στη σταθερή διαλείπουσα χωλότητα θα πρέπει να αποφεύγονται οι επεμβατικές παρεμβάσεις

Σε μια μελέτη παρατήρησης 4 ετών, ασθενείς με διαλείπουσα χωλότητα που υποβλήθηκαν σε επεμβατική παρέμβαση εντός 6 μηνών από τη διάγνωση είχαν υψηλότερα ποσοστά ανεπιθύμητων εκβάσεων.

Η διαλείπουσα χωλότητα, γνωστή και ως αγγειακή χωλότητα, είναι ένα σύμπτωμα που περιγράφει τον μυϊκό πόνο σε ήπια καταπόνηση (πόνος, κράμπα, μούδιασμα ή αίσθηση κόπωσης), κλασικά στον μυ της γάμπας (γαστροκνημία), που εμφανίζεται κατά τη διάρκεια άσκησης, όπως το περπάτημα και ανακουφίζεται από μια σύντομη περίοδο ανάπαυσης. Οφείλεται κλασικά σε πρώιμου σταδίου περιφερική αρτηριακή νόσο (δηλαδή σε στένωση των αρτηριών των κάτω άκρων λόγω συνήθως αθηροσκλήρωσης) και μπορεί να εξελιχθεί σε κρίσιμη ισχαιμία των άκρων και ενδεχομένως ακρωτηριασμό, εκτός εάν αντιμετωπιστεί επεμβατικά ή οι παράγοντες κινδύνου τροποποιηθούν και διατηρηθούν.

Πρόσφατα ερευνητικά δεδομένα υποδηλώνουν ότι η πρώιμη επεμβατική περιφερική αγγειακή παρέμβαση (π.χ. αγγειοπλαστική, στεντ, αθηρεκτομή) θα πρέπει να αποφεύγεται σε ασθενείς με διαλείπουσα χωλότητα και χωρίς ένδειξη απειλητικής για τα άκρα ισχαιμίας.

Σε αυτή τη νέα μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα του U.S. Medicare για να εντοπίσουν 187.000 ασθενείς με νέες διαγνώσεις χωλότητας μεταξύ 2015 και 2017. Μέσα σε 6 μήνες μετά την πρώτη διάγνωση της χωλότητας, περίπου 6.000 ασθενείς υποβλήθηκαν σε περιφερική αγγειακή παρέμβαση, παρά την έλλειψη τεκμηρίωσης ισχαιμίας του άκρου. Τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα για αυτούς τους ασθενείς συγκρίθηκαν με τα αποτελέσματα στους 181.000 ασθενείς που δεν υποβλήθηκαν σε πρώιμη παρέμβαση.

Κατά τη διάρκεια της μέσης παρακολούθησης 4,4 ετών, οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε πρώιμη επεμβατική παρέμβαση — σε σύγκριση με εκείνους που δεν υποβλήθηκαν — είχαν περισσότερες πιθανότητες να υποβληθούν σε πρόσθετες περιφερικές αγγειακές παρεμβάσεις (23% έναντι 4%). Η προσαρμογή για δημογραφικές μεταβλητές, συννοσηρότητες και επιλεγμένους ιατρικούς παράγοντες δεν άλλαξε αυτή την εξαπλάσια διαφορά. Οι ασθενείς που έλαβαν πρώιμη παρέμβαση είχαν επίσης περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν χρόνια απειλητική για τα άκρα ισχαιμία (16% έναντι 8%) και να υποβληθούν σε μείζονα ακρωτηριασμό (1,0% έναντι 0,4%).

Οι σταθεροί ασθενείς με διαλείπουσα αγγειακή χωλότητα θα πρέπει να λαμβάνουν μη επεμβατική ιατρική αντιμετώπιση. Η επεμβατική διαχείριση θα πρέπει να προορίζεται για ασθενείς με ισχαιμία που απειλεί τα άκρα ή για ασθενείς των οποίων η χωλότητα γίνεται αρκετά σοβαρή ώστε να είναι πρόθυμοι να δεχτούν τις πιθανές επιπλοκές της επεμβατικής παρέμβασης. Ένας περιορισμός αυτής της μελέτης είναι ότι λείπουν πληροφορίες σχετικά με τη σοβαρότητα της χωλότητας και τους λόγους για έγκαιρη παρέμβαση.

Βιβλιογραφία

Sorber R et al. Early peripheral vascular interventions for claudication are associated with higher rates of late interventions and progression to chronic limb threatening ischemia. J Vasc Surg 2023 Mar; 77:836.

Madabhushi V et al. Revascularization of intermittent claudicants leads to more chronic limb-threatening ischemia and higher amputation rates. J Vasc Surg 2021 Sep; 74:771.

About Ηρακλής Αβραμόπουλος 1378 Articles
Παθολόγος Διευθυντής Παθολογικής Κλινικής Νοσοκομείο Υγεία ΙΑΤΡΕΙΟ Νεαπόλεως 9 15123 Μαρούσι 2106867060 2106838742 6944881577 avramopoulos(at)medweb(dot)gr