Η ενασχόληση με οποιαδήποτε ποσότητα σωματικής δραστηριότητας μείωσε τον κίνδυνο πτώσεων μεταξύ των ηλικιωμένων γυναικών, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο American Journal of Preventive Medicine.
Το εύρημα αυτό παρακινεί τους ηλικωμένους να αυξήσουν τη φυσική δραστηριότητά τους ιδίως εκείνους που έχουν υποστεί πτώσεις.
Στην ανάλυση, οι ερευνητές αξιολόγησαν την αυτοαναφερόμενη εβδομαδιαία σωματική δραστηριότητα σε μια ομάδα 11.759 γυναικών από την Αυστραλιανή Διαχρονική Μελέτη για την Υγεία των Γυναικών που γεννήθηκαν μεταξύ 1946 και 1951.
Ο Kwok και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι οποιαδήποτε εβδομαδιαία ποσότητα σωματικής δραστηριότητας μείωσε τον κίνδυνο για τραυματικές πτώσεις τα επόμενα 3 χρόνια σε σύγκριση με τη μη σωματική δραστηριότητα.
Οι γυναίκες που ανέφεραν μη τραυματικές πτώσεις είχαν χαμηλότερες πιθανότητες να κάνουν 300 ή περισσότερα λεπτά σωματικής δραστηριότητας την εβδομάδα 3 χρόνια αργότερα (OR = 0,84, 95% CI 0,77-0,92) έναντι των γυναικών χωρίς πτώσεις. Επιπλέον, οι συμμετέχοντες στη μελέτη που ανέφεραν τραυματικές πτώσεις είχαν επίσης χαμηλότερες πιθανότητες να συμμετάσχουν σε διάφορες ποσότητες σωματικής δραστηριότητας.
Η ενθάρρυνση γενικότερα των ενηλίκων να παραμείνουν ενεργοί μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο πτώσεων και να αποτρέψει άλλες χρόνιες παθήσεις. Είναι εξίσου σημαντικό οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης (HCPs) να ενθαρρύνουν και να υποστηρίζουν τα άτομα να συνεχίσουν τη σωματική δραστηριότητα μετά από μια πτώση, ειδικά μετά από μια τραυματική. Αυτή η διπλή προσέγγιση θα μπορούσε να βοηθήσει να σπάσει ο κύκλος και να βελτιώσει τα συνολικά αποτελέσματα υγείας για τους ηλικιωμένους.
Ποιες ασκήσεις προτείνονται σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που φοβούνται ότι θα πέσουν ή θα τραυματιστούν κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας;
Το επίπεδο φυσικής κατάστασης του εκάστοτε ατόμου είναι διαφορετικό. Οι ηλικιωμένοι μπορούν να επιλέξουν ορισμένες δραστηριότητες και ασκήσεις που βελτιώνουν τη φυσική τους κατάσταση, την ισορροπία και τη δύναμή τους.
Για ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας που ανησυχούν για πτώση ή που αισθάνονται ασταθείςς να περπατούν και να αρχίζουν να ασκούνται, μπορούν να κάνουν ασκήσεις όπως να σηκώνονται από την καρέκλα τους 10 έως 15 φορές, να περπατούν επί τόπου και να σηκώνονται στα δάχτυλα των ποδιών τους ενώ ταυτόχρονα φροντίζουν να έχουν ένα τραπέζι πάγκου ή έναν τοίχο κοντά για υποστήριξη.
Μπορούν να είναι δραστήριοι, όπως να περπατούν μία φορά γύρω από το σαλόνι, το σπίτι ή τη γειτονιά τους για 5 λεπτά κάθε ώρα. Μικρές και συχνές ασκήσεις λειτουργούν καλύτερα. Συνιστώ επίσης στους ηλικιωμένους που φοβούνται να πέσουν να ζητούν συμβουλές από επαγγελματίες υγείας, συμπεριλαμβανομένων των φυσικοθεραπευτών. Οι φυσικοθεραπευτές μπορούν να βοηθήσουν να αποφασίσετε πώς να ξεκινήσετε την άσκηση με ασφάλεια.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι οποιοδήποτε επίπεδο δραστηριότητας είναι καλύτερο από το καθόλου. Θα πρέπει να επικεντρωθούμε στο να κάνουμε τη σωματική δραστηριότητα πιο εφικτή, ενθαρρύνοντας συντομότερες και πιο συχνές συνεδρίες, όπως 10 έως 15 λεπτά άσκησης που προάγει τη φυσική μας κατάσταση, την ισορροπία και τη δύναμή μας όλη την ημέρα. Η σταδιακή αύξηση της διάρκειας ή της έντασης της δραστηριότητας καθώς βελτιώνεται η φυσική κατάσταση μπορεί να βοηθήσει στην οικοδόμηση αυτοπεποίθησης και να κάνει τη συμμετοχή στη σωματική δραστηριότητα πιο συνεπή.
Είναι επίσης σημαντικό να δίνουμε προτεραιότητα σε δραστηριότητες που αρέσουν στους ηλικιωμένους, επειδή αυτό θα αυξήσει την πιθανότητα της μακροχρόνιας τήρησης της άσκησς. Δραστηριότητες και ασκήσεις που μπορούν να γίνουν στο σπίτι ή σε κοινοτικά περιβάλλοντα μπορούν να βοηθήσουν να ξεπεραστούν τα εμπόδια όπως η περιορισμένη πρόσβαση στις εγκαταστάσεις.
Βιβλιογραφία
Kwok W, et al. Physical Activity and Falls From Midlife: Patterns and Bidirectional Associations. J Prev Med. 2025;doi:10.1016/j.amepre.2025.01.020.
