Οι αναστολείς της διπεπτιδυλικής πεπτιδάσης-4 (DPP-4) μπορεί να είναι αποτελεσματικοί για τη θεραπεία της υπεργλυκαιμίας σε ορισμένους νοσηλευόμενους ασθενείς, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη.
Οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια ανασκόπηση των μελετών που έχουν δημοσιευθεί έως τον Ιανουάριο του 2020 για να εξετάσουν τη χρήση αντιδιαβητικών φαρμάκων από του στόματος στο νοσοκομείο.
Οι περισσότερες οδηγίες προς το παρόν συνιστούν τη χορήγηση υποδόριας ή εμδοφλέβιας ινσουλίνης για τη ρύθμιση της γλυκόζης σε νοσηλευόμενους ασθενείς με διαβήτη ή υπεργλυκαιμία από στρες και επίσης συνιστούν να διακόπτονται τα αντιδιαβητικά φάρμακα από του στόματος διότι δεν θεωρούνται ασφαλή.
Εξετάστηκαν τα δεδομένα σχετικά με τη μετφορμίνη, τις θειαζολιδινοδιόνες, τις σουλφονυλουρίες, τους αναστολείς μεταφορέων νατρίου-γλυκόζης-2 (SGLT-2) και τους αναστολείς DPP-4.
Λίγα στοιχεία ήταν διαθέσιμα σχετικά με τη χρήση μετφορμίνης στο νοσοκομείο, πιθανώς λόγω του κινδύνου γαλακτικής οξέωσης και άλλων ανεπιθύμητων ενεργειών. Μια μικρή μελέτη διαπίστωσε ότι οι νοσηλευόμενοι ασθενείς με οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο και διαβήτη τύπου 2 που έλαβαν θειαζολιδινοδιόνες είχαν βελτίωση της λειτουργικότητας, αλλά δεν διέφεραν από το εικονικό φάρμακο. Αυτή η κατηγορία φαρμάκων μπορεί επίσης να προκαλέσει κατακράτηση υγρών, η οποία μπορεί να αποσταθεροποιήσει ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια ή χρόνια νεφρική νόσο.
Οι σουλφονυλουρίες συνδέονται στενά με τον κίνδυνο σοβαρής, παρατεταμένης υπογλυκαιμίας, ειδικά σε ασθενείς με νεφρική δυσλειτουργία, κάτι που είναι συνηθισμένο στους ασθενείς που νοσηλεύονται. Επιπλέον, μια μελέτη διαπίστωσε ότι τα υπογλυκαιμικά επεισόδια κατά τη διάρκεια της νύχτας ήταν πιο συχνά σε νοσηλευόμενους ασθενείς που έλαβαν σουλφονυλουρία έναντι ινσουλίνης, επισημαίνοντας ένα «σημαντικό εμπόδιο» στη χρήση αυτών των φαρμάκων στο νοσοκομειακό περιβάλλον.
Προς το παρόν, δεν υπάρχουν δεδομένα σχετικά με την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των αναστολέων SGLT-2 σε νοσοκομειακούς ασθενείς.
Οι αναστολείς DPP-4, έχουν ένα καλό προφίλ ασφάλειας και αποτελεσματικότητας. Μερικές καλά σχεδιασμένες τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες υποστηρίζουν τη χρήση τους σε νοσηλευόμενους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, ως μονοθεραπεία ή σε συνδυασμό με βασική ινσουλίνη. Ορισμένες μελέτες έχουν δείξει αυξημένο κίνδυνο για παγκρεατίτιδα με αυτά τα φάρμακα, επομένως πριν τη χορήγησή τους σε ασθενείς με νόσο των χοληφόρων, για παράδειγμα, θα πρέπει να εξετάζονται προσεκτικά οι κίνδυνοι και τα οφέλη.
Παρότι οι διαθέσιμες μελέτες είναι περιορισμένες, δεν υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις που να υποστηρίζουν τη χρήση αναστολέων μετφορμίνης, θειαζολιδινοδιόνης, σουλφονυλουριών και αναστολέων SGLT-2 στο νοσοκομείο. Τα διαθέσιμα στοιχεία υποστηρίζουν τη χρήση αναστολέων DPP-4 σε ορισμένους νοσηλευόμενους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, όπως εκείνοι με ήπια έως μέτρια υπεργλυκαιμία και σε αυτούς που βρίσκονται σε σταθερή κλινική κατάσταση.
Βιβλιογραφία
T. Koufakis O. G. Mustafa P. Zebekakis K. Kotsa. Oral antidiabetes agents for the management of inpatient hyperglycaemia: so far, yet so close. Diabet. Med. 00, 1– 9 ( 2020)