Επιστροφή στη διγοξίνη για τη θεραπεία της κολπικής μαρμαρυγής;

Η διγοξίνη απέβη ισοδύναμη με έναν β-αποκλειστή όσον αφορά την ποιότητα ζωής σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή και καρδιακή ανεπάρκεια.

Η διγοξίνη έχει μεγάλη προϊστορία στη θεραπεία της καρδιακής ανεπάρκειας και της κολπικής μαρμαρυγής. Ο William Withering περιέγραψε για πρώτη φορά τη χρήση της για τη θεραπεία του οιδήματος το 1785. Από τότε, πολλές μελέτες έχουν δείξει ποικίλα οφέλη και ανεπιθύμητες ενέργειες στις δύο αυτές καταστάσεις. Σε μια μελέτη παρατήρησης του 2014, διαπιστώθηκε αυξημένη θνησιμότητα με διγοξίνη σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή και έκτοτε η χρήση της μειώθηκε.

Τώρα, σε ανοικτή μελέτη που έγινε στο Ηνωμένο Βασίλειο τυχαιοποιήθηκαν 160 ασθενείς ηλικίας 60 ετών και άνω που είχαν καρδιακή ανεπάρκεια και μόνιμη κολπική μαρμαρυγή σε διγοξίνη ή βισοπρολόλη. Η αρχική μέση καρδιακή συχνότητα των ασθενών ήταν 100 σφυγμοί ανά λεπτό. Τα φάρμακα τιτλοποιήθηκαν στη μέγιστη ανεκτή δόση. Σε 6 και 12 μήνες, οι 2 ομάδες δεν διέφεραν στο καταληκτικό σημείο, την ποιότητα ζωής. Ωστόσο, σε 12 μήνες, η διγοξίνη συσχετίστηκε με βελτίωση σε 8 από τα 20 δευτερεύοντα καταληκτικά σημεία (συμπεριλαμβανομένης της κατηγορίας New York Heart Association και του νατριουρητικού πεπτιδίου), σε σύγκριση με τη βισοπρολόλη. Η καρδιακή συχνότητα μειώθηκε παρόμοια σε περίπου 75 σφυγμούς ανά λεπτό σε κάθε ομάδα. Η διγοξίνη συσχετίστηκε με λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες.

Η διγοξίνη απότι φαίνεται δεν έχει πεθάνει! Σε αυτή τη μικρή τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη, η διγοξίνη δεν έδειξε διαφορές από την βισοπρολόλη στην ποιότητα ζωής. Αν και τα αποτελέσματα δεν είναι σίγουρα καθοριστικά λόγω του μικρού χρονικού πλαισίου της μελέτης, του μικρού μεγέθους και του μαλακού καταληκτικού σημείου, αυτή είναι η πρώτη τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη διγοξίνης για έλεγχο της συχνότητας σε ασθενείς με μόνιμη κολπική μαρμαρυγή. Ενδεχομένως η διγοξίνη μπορεί να θεωρηθεί βιώσιμη εναλλακτική λύση έναντι των βητα αποκλειστών για τον έλεγχο της συχνότητας σε μόνιμη κολπική μαρμαρυγή.

Βιβλιογραφία

Kotecha D et al. Effect of digoxin vs bisoprolol for heart rate control in atrial fibrillation on patient-reported quality of life: The RATE-AF randomized clinical trial. JAMA 2020 Dec 22/29; 324:2497

Curfman G. Digitalis glycosides for heart rate control in atrial fibrillation. JAMA 2020 Dec 22/29; 324:2508

About Ηρακλής Αβραμόπουλος 1389 Articles
Παθολόγος Διευθυντής Παθολογικής Κλινικής Νοσοκομείο Υγεία ΙΑΤΡΕΙΟ Νεαπόλεως 9 15123 Μαρούσι 2106867060 2106838742 6944881577 avramopoulos(at)medweb(dot)gr