Ο Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) δεν διαφοροποιεί την άλιπη μάζα σώματος από τη σωματική μάζα λίπους, ούτε αντιπροσωπεύει όλες τις εθνοτικές και φυλετικές ομάδες. Η χρήση του θα πρέπει να γίνεται παράλληλα με άλλα έγκυρα μέτρα.
Συνιστάται οι γιατροί να χρησιμοποιούν τον Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ – BMI Body Mass Index) σε συνδυασμό με άλλα έγκυρα μέτρα κατά την αξιολόγηση ασθενών ως υπέρβαρους ή παχυσαρκούς.
Ο ορισμός Δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ, body mass index (BMI), ή Quetelet index) είναι μία γενική ιατρική ένδειξη για τον υπολογισμό του βαθμού παχυσαρκίας ενός ατόμου. Λόγω του εύκολου υπολογισμού του είναι ένα ευρέως διαδεδομένο διαγνωστικό εργαλείο των πιθανών προβλημάτων υγείας ενός ατόμου σε σχέση με το βάρος του. Δημιουργήθηκε το 1832 από τον Adolphe Quetelet.
Ο Δείκτης Μάζας Σώματος υπολoγίζεται με τη διαίρεση του βάρους (σε κιλά) δια του ύψους (σε μέτρα) στο τετράγωνο. Έτσι ένα άτομο με βάρος 100 κιλά και ύψος 2 μέτρα έχει ΔΜΣ=100/22 = 100/4 = 25 kg/m2 .
Με βάση το αποτέλεσμα του ΔΜΣ έχουμε:
- μικρότερο από 18,5 δείχνει ότι το άτομο είναι ελλιποβαρές.
- μεταξύ 18,5 και 24,9 δείχνει ότι το άτομο έχει φυσιολογικό βάρος.
- μεταξύ 25 και 29,9 δείχνει ότι το άτομο είναι υπέρβαρο.
- 30 και μεγαλύτερο δείχνει ότι το άτομο πάσχει από παχυσαρκία.
Φαίνεται όμως ότι η χρήση του ΔΜΣ ίσως έχει οδηγήσει σε “ρατσιστικές διακρίσεις” στους ασθενείς ενώ η χρήση του βασίζεται στη συλλογή δεδομένων από προηγούμενες γενιές μη ισπανόφωνων λευκών πληθυσμών.
Εκτός από τον ΔΜΣ, οι γιατροί μπορούν να χρησιμοποιήσουν μετρήσεις του σπλαχνικού λίπους, τον δείκτη του σωματικού λίπους, τη σύσταση σώματος, τη σχετική μάζα λίπους, την περίμετρο μέσης και γενετικούς ή μεταβολικούς παράγοντες.
Το σύστημα ταξινόμησης με βάση τον ΔΜΣ είναι «παραπλανητικό όσον αφορά τις επιπτώσεις της μάζας σωματικού λίπους στα ποσοστά θνησιμότητας». Αν και είναι εύκολος στη χρήση και φθηνός, «ο ΔΜΣ δεν κάνει διαφοροποίηση μεταξύ της άλιπης μάζας και της μάζας σωματικού λίπους. Επίσης, δεν λαμβάνει υπόψη τη θέση του σωματικού λίπους (πχ κεντρικό ή περιφερικό) ούτε αντιπροσωπεύει όλες τις φυλετικές και εθνοτικές ομάδες. Για παράδειγμα, προηγούμενη έρευνα έχει δείξει ότι άτομα ασιατικής καταγωγής μπορεί να εμφανίσουν δυσμενή έκβαση υγείας με χαμηλότερο ΔΜΣ σε σύγκριση με άλλους πληθυσμούς.
Άλλοι παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του φύλου, της ηλικίας, του τρόπου ζωής και της διάρκειας του χρόνου που αφιερώνεται σε ορισμένες κατηγορίες ΔΜΣ, μπορεί επίσης να επηρεάσουν σημαντικά την ερμηνεία των δεδομένων ΔΜΣ.
Υπάρχουν πολλές ανησυχίες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο ο ΔΜΣ έχει χρησιμοποιηθεί για τη μέτρηση του σωματικού λίπους και τη διάγνωση της παχυσαρκίας, ωστόσο ορισμένοι γιατροί θεωρούν ότι είναι ένα χρήσιμο μέτρο. Είναι σημαντικό για τους γιατρούς να κατανοήσουν τα οφέλη και τους περιορισμούς της χρήσης του ΔΜΣ σε κλινικές συνθήκες για να καθορίσουν την καλύτερη φροντίδα για τους ασθενείς τους.
Πηγή
AMA adopts new policy clarifying role of BMI as a measure in medicine.
