Η έναρξη του μη στεροειδούς ανταγωνιστή των αλατοκορτικοειδών υποδοχέων επλερενόνη δείχνει όφελος σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια με μειωμένο κλάσμα εξώθησης (HFrEF), ανεξάρτητα από τη διάρκεια της νόσου, είτε 1 έτος ή περισσότερο από 5 χρόνια.
Μια post hoc ανάλυση της μελέτης EMPHASIS-HF παρουσιάστηκε στο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιολογίας και ταυτόχρονα δημοσιεύτηκε στο Journal of the American College of Cardiology.
Παρά τα ισχυρά στοιχεία που υποστηρίζουν τα οφέλη των ανταγωνιστών των υποδοχέων των αλατοκορτικοειδών (MRAs) σε ασθενείς με HFrEF, σε πολλούς ασθενείς δεν συνταγογραφείται αυτή η θεραπεία. Πράγματι, οι MRA μπορεί να υποχρησιμοποιούνται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη θεραπεία βασισμένη σε ενδείξεις για την HFrEF. Οι γιατροί μπορεί να είναι απρόθυμοι να προσθέσουν και άλλη θεραπεία σε ασθενείς με μακροχρόνια καρδιακή ανεπάρκεια που φαίνεται να είναι σταθεροί στην τρέχουσα θεραπεία τους και λανθασμένα θεωρείται ότι διατρέχουν χαμηλό κίνδυνο. Αυτό, σε συνδυασμό με ανησυχίες για την ασφάλεια του φαρμάκου, μπορεί να εξηγήσει τη χαμηλή χρήση MRA σε πολλές πληθυσμιακές ομάδες του πραγματικού κόσμου, ιδιαίτερα στη Βόρεια Αμερική.
Για να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια της επλερενόνης ανάλογα με τη χρονική διάρκεια της HFrEF, ο Matsumoto και οι συνεργάτες του διεξήγαγαν μια post hoc ανάλυση της μελέτης EMPHASIS-HF, η οποία αξιολόγησε την επλερενόνη σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο για τη μείωση του καρδιαγγειακού θανάτου ή της νοσηλείας από καρδιακή ανεπάρκεια.
Η επλερενόνη συσχετίστηκε με περίπου 37% μειωμένο κίνδυνο για καρδιαγγειακό θάνατο ή νοσηλεία από καρδιακή ανεπάρκεια σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο μεταξύ ασθενών με HFrEF.
Στη μελέτη EMPHASIS-HF, οι ασθενείς στρωματοποιήθηκαν με βάση τη διάρκεια της HFrEF: λιγότερο από 1 έτος, 1 έως 5 χρόνια και 5 χρόνια ή περισσότερο.
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι ασθενείς με HFrEF μεγαλύτερης διάρκειας ήταν πιο συχνά μεγαλύτερης ηλικίας (P < 0,001) και είχαν ιστορικό συννοσηρότητας όπως υπέρταση, ισχαιμική καρδιακή ανεπάρκεια, σταθερή στηθάγχη, MI, CABG, εγκεφαλικό επεισόδιο (P για όλους < 0,001) και χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (P < 0,05).
Το ποσοστό της πρωτογενούς έκβασης του καρδιαγγειακού θανάτου ή της νοσηλείας από καρδιακή ανεπάρκεια αυξήθηκε με την αύξηση της διάρκειας της HFrEF:
- 9,8 ανά 1.000 άτομα έτη για διάρκεια μικρότερη από 1 έτος (95% CI, 8,4-11,4).
- 13,5 ανά 1.000 άτομα έτη για διάρκεια 1 έως 5 έτη (95% CI, 11,6-15,7). και
- 17,6 ανά 1.000 άτομα έτη για διάρκεια 5 έτη ή περισσότερο (95% CI, 15,6-19,8).
Τα οφέλη της επλερενόνης σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο ήταν συνεπή σε όλη τη διάρκεια της καρδιακής ανεπάρκειας:
- HR = 0,57 για διάρκεια μικρότερη από 1 έτος (95% CI, 0,42-0,79)
- HR = 0,81 για διάρκεια 1 έως 5 χρόνια (95% CI, 0,6-1,1)
- HR = 0,61 για διάρκεια 5 έτη ή περισσότερο (95% CI, 0,48-0,78, P για αλληλεπίδραση = 0,24).
Επιπλέον, ο αριθμός που χρειαζόταν για θεραπεία για να αποφευχθεί η εμφάνιση του πρωτογενούς αποτελέσματος ήταν 14 για HFrEF διάρκειας 1 έτους, 13 για 1 έως 5 χρόνια και 10 για 5 χρόνια ή περισσότερο.
Οι MRA είναι μια από τις πιο ανεπαρκώς χρησιμοποιούμενες θεραπείες για την HFrEF, ειδικά στη Βόρεια Αμερική, παρά τη σημαντική μείωση της θνησιμότητας (μόνο οι β-αναστολείς έχουν παρόμοιο ή μεγαλύτερο όφελος θνησιμότητας). Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι σπάνια είναι πολύ αργά για να εξεταστεί η έναρξη ενός MRA και γενικά μπορεί να γίνει με ασφάλεια. Ακόμη και σε ασθενείς με ήπια συμπτώματα και μακροχρόνια καρδιακή ανεπάρκεια, τα οφέλη είναι σημαντικά. Αυτά τα ευρήματα υποστηρίζουν τις πρόσφατες προσπάθειες για την αύξηση της χρήσης των MRA.
Βιβλιογραφία
Matsumoto S, et al. Underutilization of Mineralocorticoid Antagonists in Patients With Heart Failure With Reduced Ejection Fraction. Am Coll Cardiol. 2023;doi:10.1016/j.jacc.2023.06.021.
