Στους περισσότερους ενήλικες με παχυσαρκία δεν συνταγογραφήθηκε φάρμακο για την παχυσαρκία από το 2015 έως το 2023 και από αυτούς που τους χορηγήθηκε φάρμακο, μόνο το 55% είχε τουλάχιστον μία συνταγή, σύμφωνα με στοιχεία της μελέτης που δημοσιεύθηκαν στο Diabetes, Obesity and Metabolism.
Σε μια πραγματική ανάλυση ενηλίκων με παχυσαρκία που παρακολούθησαν τουλάχιστον ένα πρόγραμμα διαχείρισης βάρους ή στους οποίους είχε συνταγογραφηθεί φαρμακευτική αγωγή για την παχυσαρκία από την 1η Ιανουαρίου 2015 έως τις 30 Ιουνίου 2023, οι ερευνητές παρατήρησαν αρκετές διαφορές με τις συνταγές φαρμάκων για την παχυσαρκία. Οι μαύροι και οι ισπανόφωνοι ενήλικες είχαν λιγότερες πιθανότητες να τους συνταγογραφηθεί ένα φάρμακο συγκριτικά προς τους λευκούς ενήλικες, οι άνδρες ήταν λιγότερο πιθανό να λάβουν συνταγή σε σύγκριση με τις γυναίκες και τα άτομα με δημόσια ασφάλιση είχαν μικρότερες πιθανότητες να τους συνταγογραφηθεί ένα φάρμακο από εκείνους με ιδιωτική ασφάλιση.
Παρά τον αυξημένο ενθουσιασμό γύρω από τη φαρμακοθεραπεία της παχυσαρκίας, τα δεδομένα του πραγματικού κόσμου καταδεικνύουν ότι υποχρησιμοποιείται και πιθανότατα θα παραμείνει έτσι για το άμεσο μέλλον. Φαίνεται ότι πολλά από τα εμπόδια που συνδέονται με την υποχρησιμοποίηση της μεταβολικής και βαριατρικής χειρουργικής ισχύουν και για την περιορισμένη λήψη φαρμάκων για την παχυσαρκία.
Ο Gasoyan και οι συνεργάτες του διεξήγαγαν μια αναδρομική μελέτη κοόρτης με δεδομένα από 50.678 ενήλικες που είχαν ΔΜΣ 30 kg/m2 ή μεγαλύτερο κατά την πρώτη επίσκεψη πρωτοβάθμιας φροντίδας και παρακολούθησαν τουλάχιστον ένα πρόγραμμα διαχείρισης βάρους ή έλαβαν συνταγή φαρμάκων για την παχυσαρκία από την 1η Ιουλίου 2015 έως τις 31 Δεκεμβρίου 2022 (μέση ηλικία 50 έτη, 54% γυναίκες, 66% λευκοί). Τα δεδομένα ελήφθησαν από ηλεκτρονικά ιατρικά αρχεία σε ένα μεγάλο σύστημα υγείας στο Οχάιο και τη Φλόριντα. Οι συνταγές και τα συμπληρώματα φαρμάκων για την παχυσαρκία αποκτήθηκαν από το αρχείο χορήγησης Surescript έως τις 30 Ιουνίου 2023. Τα κοινωνικοδημογραφικά δεδομένα ελήφθησαν από ιατρικά αρχεία.
Σε λίγους ενήλικες συνταγογραφήθηκαν φάρμακα
Κατά τη διάρκεια μιας μέσης παρακολούθησης 4,7 ετών, μόνο στο 8% των ενηλίκων συνταγογραφήθηκε κάποιο φάρμακο για την παχυσαρκία. Από αυτούς που έλαβαν συνταγή, το 55% είχε τουλάχιστον μια τεκμηριωμένα εκτελεσθείσα συνταγή.
Μεταξύ των ενηλίκων που έλαβαν συνταγή
- το 39% έλαβε ναλτρεξόνη/βουπροπιόνη (Contrave, Currax Pharmaceuticals),
- το 29% έλαβε φαιντερμίνη/τοπιραμάτη (Qsymia, Vivus),
- 19% έλαβε σεμαγλουτίδη (Wegovy, Novo Nordisk),
- 11% έλαβε λιραγλουτίδη (NovoS) Nordisk)
- το 1,2% έλαβε ορλιστάτη (Xenical, Roche).
Ήταν εκπληκτικό σε πόσο λίγους ενήλικες συνταγογραφήθηκαν φάρμακα.
Δεδομένης της σημαντικής προόδου στην ανάπτυξη νέων και εξαιρετικά αποτελεσματικών φαρμάκων για την παχυσαρκία τα τελευταία χρόνια και της προσοχής που δίνεται σε αυτά τα φάρμακα στις ειδήσεις και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα μπορούσε κανείς να αναμένει υψηλότερο ποσοστό συνταγών. Ταυτόχρονα, παρόμοια με την περίπτωση της βαριατρικής και μεταβολικής χειρουργικής, διάφορα εμπόδια μπορεί να οδηγήσουν στην περιορισμένη απορρόφηση της φαρμακοθεραπείας της παχυσαρκίας, όπως απόψεις και στάσεις ασθενών, επικοινωνία ασθενούς-γιατρού, το στίγμα του αυξημένου βάρους, καθώς και το κόστος και η κάλυψη ασφαλιστικών παροχών.
Σε ένα μοντέλο προσαρμοσμένο σε πολλές μεταβλητές, μαύροι ενήλικες (προσαρμοσμένο OR = 0,68; 95% CI, 0,62-0,75), ενήλικες Ισπανόφωνοι (aOR = 0,72; 95% CI, 0,61-0,85) και εκείνοι από άλλο φυλετικό-εθνοτικό υπόβαθρο (aOR = 0,7, 95% CI, 0,55-0,89) ήταν λιγότερο πιθανό να τους συνταγογραφηθεί ένα φάρμακο για την παχυσαρκία από τους λευκούς ενήλικες. Οι άνδρες είχαν χαμηλότερες πιθανότητες να τους συνταγογραφηθεί ένα φάρμακο για την παχυσαρκία από τις γυναίκες (aOR = 0,38, 95% CI, 0,35-0,41).
Συμμετέχοντες που λαμβάνουν Medicaid (aOR = 0,44; 95% CI, 0,4-0,49), παραδοσιακό Medicare (aOR = 0,35; 95% CI, 0,29-0,42), Medicare Advantage (aOR = 0,36; 95% CI, 0,3-0), ενήλικες. που πλήρωσαν μόνοι τους για φαρμακευτική αγωγή (aOR= 0,65; 95% CI, 0,44-0,93) και όσοι είχαν άλλους τύπους ασφάλισης (aOR = 0,53; 95% CI, 0,33-0,81) είχαν λιγότερες πιθανότητες να λάβουν συνταγή για την παχυσαρκία από τους ενήλικες με ιδιωτική ασφάλιση.
Στρατηγικές που απαιτούνται για τη βελτίωση της πρόσβασης
Σε ένα μοντέλο που εξέταζε τα γεμίσματα φαρμάκων, οι Ισπανόφωνοι ενήλικες ήταν λιγότερο πιθανό να συμπληρώσουν ένα φάρμακο για την παχυσαρκία από τους λευκούς ενήλικες (aOR = 0,51; 95% CI, 0,37-0,7), αλλά δεν παρατηρήθηκε διαφορά μεταξύ των μαύρων και λευκών ενηλίκων. Χαμηλότερες πιθανότητες για συμπλήρωση συνταγής παρατηρήθηκαν για ενήλικες με Medicaid (aOR = 0,41; 95% CI, 0,32-0,51), παραδοσιακό Medicare (aOR = 0,38; 95% CI, 0,26-0,57) και Medicare Advantage (aOR = 0,37). % CI, 0,25-0,55) σε σύγκριση με αυτά με ιδιωτική ασφάλιση. Οι ενήλικες που λάμβαναν φαιντερμίνη/τοπιραμάτη ήταν πιο πιθανό να συμπληρώσουν τη συνταγή τους (aOR = 1,27; 95% CI, 1,08-1,51) και όσοι έλαβαν λιραγλουτίδη (aOR = 0,61; 95% CI, 0,49-0,75) και ορλιστάτη (aOR = 0.951). % CI, 0,07-0,17) ήταν λιγότερο πιθανό να εκπληρώσουν τη συνταγή τους από τους ενήλικες που λάμβαναν ναλτρεξόνη/βουπροπιόνη. Δεν υπήρχε διαφορά στις πιθανότητες πλήρωσης με συνταγή μεταξύ ναλτρεξόνης/βουπροπιόνης και σεμαγλουτίδης.
Η μελέτη αποκαλύπτει την ανάγκη για στρατηγικές για την αντιμετώπιση των φραγμών στην πρόσβαση στα φάρμακα για την παχυσαρκία.
Καθώς διατίθενται νεότερα και πιο αποτελεσματικά φάρμακα για την παχυσαρκία, θα αυξάνει επίσης η ετερογένεια στις προτιμήσεις των ασθενών για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας. Η αυξημένη ευαισθητοποίηση για τις υπάρχουσες ανισότητες, η αντιμετώπιση του στίγματος του αυξημένου βάρους και η προώθηση της επικοινωνίας ασθενών-παρόχων σχετικά με τη θεραπεία της παχυσαρκίας και ειδικότερα τη φαρμακοθεραπεία θα μπορούσε να βοηθήσει.
Βιβλιογραφία
Gasoyan H, et al. Association of patient characteristics and insurance type with anti-obesity medications prescribing and fills. Diabetes Obes Metab. 2024;doi:10.1111/dom.15473.
